ΑΡΧΗ

Αμέτρητα τα βάσανα, συνεχής η ανηφόρα, μα το χαμόγελο, η πίστη, το όραμα, η αισιοδοξία δε χάνεται. Ουρανός, ήλιος, δίκιο στοιχεία δικά μας, αυτής της γωνιάς της γης, της ελληνικής γης, είναι συνώνυμα της ζωής, της ελπίδας, της πίστης. Κι εμείς με βάση αυτά κάνουμε τα μικρά βήματά μας, προσπαθούμε να δώσουμε εφόδια στους μαθητές μας, να τους οδηγήσουμε στην ανακάλυψη γνώσεων και δεξιοτήτων για να στηριχτούν αυτόνομοι στο εγγύς τους μέλλον, να διευρύνουμε τη σκέψη και τους ορίζοντές τους, να κτίσουμε ήθος και όραμα για το σήμερα και το αύριο της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου γιατί νιώθουμε Έλληνες, Ευρωπαίοι, κοσμοπολίτες. Ένα ακόμη βήμα είναι και η δημιουργία ιστότοπου και ιστολογίου για το σχολείο μας, ώστε και μεγαλύτερη ενημέρωση μαθητών, γονέων και κοινού να υπάρξει αλλά και ανάπτυξη επικοινωνιακών διαύλων μεταξύ των μελών της σχολικής μας κοινότητας. Σ? αυτό το όμορφο βήμα οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όσους συνέβαλαν στο κτίσιμο αυτού του «σκαριού», το οποίο, με τη σειρά του, καλεί το πλήρωμα στο έργο του, στις θέσεις του με το δικό τους μεράκι και διάθεση.

Με την ευκαιρία αυτού του σημειώματος να ευχηθώ υγεία και δύναμη στους συναδέλφους μου και σε όλο το προσωπικό του σχολείου, καλή δύναμη και επιτυχίες σε όλους τους μαθητές/-τριες μας και ιδιαίτερα σε αυτούς της Γ? τάξης, που πορεύονται για τις τελικές εξετάσεις, μέσα από τις οποίες σχεδιάζουν και ονειρεύονται το μέλλον τους. Κι ας μην ξεχνούμε όλοι, μικροί και μεγάλοι, τους παρακάτω στίχους του Γιάννη Ρίτσου από τα 18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας, που εμείς οι μεγάλοι σιγοτραγουδήσαμε:

          "Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει
          με το σουγιά στο κόκκαλο με το λουρί στο σβέρκο
          Νάτη πετιέται αποξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει
          Και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου."

Αξίζει να θυμηθούμε τη ρίζα της λέξης «^*Ρωμιός»:

Προέρχεται από το εθνωνύμιο Ρωμαίος, ονομασία όλων των πολιτών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η λέξη παρέμεινε να δηλώνει τους πολίτες του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους και μετά τη διάσπαση της Αυτοκρατορίας και την κατάρρευση του δυτικού Ρωμαϊκού κράτους από τις βαρβαρικές επιδρομές, δηλ. και κατά τη λεγόμενη Βυζαντινή περίοδο, κατά την οποία οι όροι Βυζάντιο, Βυζαντινός δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ. Αντιθέτως η μόνιμη ονομασία με την οποία αυτοπροσδιορίζονταν οι «Βυζαντινοί», ήταν Ρωμαίοι, αφού ήταν οι μόνοι κληρονόμοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ονομασία που διατηρήθηκε και μετά την οθωμανική κατάκτηση (πβ. την ονομασία Ρουμ με την οποία αποκαλούσαν οι Τούρκοι τους ορθόδοξους χριστιανούς , καθώς και τα παράγωγα Ρούμελη, Ρωμυλία). Η ονομασία Ρωμαίος / Ρωμιός χρησιμοποιείται για τους Έλληνες ακόμη και κατά τα χρόνια της Επανάστασης του 1821.

Η στροφή προς την ανάδειξη της κλασσικής Αρχαιότητας κατά την Αναγέννηση και η δημιουργία πολύ αργότερα κράτους με την όνομα Ελλάς οδήγησαν στην ευρεία χρήση του ονόματος Έλλην και στην περιθωριοποίηση του ονόματος Ρωμιός, το οποίο απέκτησε βαθμηδόν στην ελληνική επικράτεια μειωτικό χαρακτήρα, συνδεδεμένο αφ? ενός με τον υπόδουλο στους Τούρκους Έλληνα και αφ? ετέρου με τις επιθέσεις πολλών στο Βυζάντιο, που είχε συκοφαντηθεί στη Δύση ως σκοταδιστικό και παρακμιακό.

Η λέξη γράφτηκε παλαιότερα με ?η- (Ρωμηός) πβ. παλαιός > παληός, ελαία > εληά κ.α. , επειδή θεωρήθηκε εσφαλμένα ότι το ?αι- τρέπεται σε ?η-. 

Ο Διευθυντής Αναστάσιος Λεμπέσης ΠΕ02